De grootte van de kopo

Moet de populatiedaling beeindigd worden zodra de overvloed bereikt is? Want minder mensen betekent toch minder afval en minder vervuiling? Hoe groot moet de kopo zijn?

Wat als men, nadat de overvloed is bereikt, toch de populatiedaling handhaaft? Is dit zinvol? Jazeker, want minder mensen produceren minder vervuiling. Toch liggen de zaken niet zo simpel. Het is het niet moeilijk om in te zien dat een alsmaar afnemende populatie op problemen gaat stuiten.
Bijvoorbeeld:

Inteelt.
Vermindering van kennis. Een wereldbevolking van slechts 10.000 mensen biedt nu eenmaal niet de ruimte aan de verscheidenheid van specialisten op allerlei gebieden zoals we die nu kennen.

De volgende twee punten zijn niet enkel een gevolg van de geboortebeperking, maar staan er nauw mee in verband.

Aangezien de orde natuurlijk geen buitenordelijke zwangerschappen kan dulden zullen vrouwen in de verleiding komen illegaal zwanger te worden en vervolgens proberen de orde te ontvluchten om te ontsnappen aan de zwangerschapscontroles. Dit verschijnsel is in China aan de orde van de dag, om het zo maar te zeggen, en het vormt daar een groot probleem. In de dunbevolkte wereld van de overvloed zal dit probleem zelfs nog veel groter zijn. Hele groepen mensen kunnen naar onbewoond gebied trekken om daar een nieuwe samenleving te beginnen, in vrijheid en overvloed, ver weg van de repressieve orde. Om dit probleem het hoofd te kunnen bieden zal de kopo groot genoeg moeten blijven om chaos in een zo vroeg mogelijk stadium te kunnen ontdekken, zeker gezien de explosieve bevolkingsgroei die van dit soort gemeenschappen te verwachten is.
Een andere overweging is om de kopo zo groot te houden dat enkele schaarsteverschijnselen voelbaar blijven, hoe paradoxaal dit ook klinkt. De discussie over de verdeling van de voortplantingsrechten kan iedereen zo bezig houden dat men de realiteit van de schaarsteverschijnselen bagetaliseert of vergeet. Bovendien heeft de orde zo de mogelijkheid om, bijvoorbeeld door ieder mens 2 duimi te geven die slechts 3 jaar geldig zijn, de populatie in zeer korte tijd (in dit voorbeeld slechts 3 jaar) te verdubbelen, waarna de schaarsteverschijnselen snel duidelijk zullen worden. Bij een kopo ver beneden de schaarstegrens zou deze mogelijkheid niet bestaan. Wat betreft het besef van de realiteit van de schaarsteverschijnselen is het het veiligst om de kopo niet al te ver beneden de schaarstegrens te laten dalen.

Ja, maar hoe groot moet de kopo nou zijn?

Zoals ik elders al aangaf is deze vraag niet van belang. Er spelen vele factoren mee. Wij kunnen niet voor onze nakomelingen bepalen welke kopo het best is, en wij hoeven dat ook niet. Wij hoeven 'slechts' de populatiedaling in gang te zetten, waarna het aan onze (verre?) nakomelingen is om te bepalen wanneer het moment van stabilisatie is aangebroken.

En hoe moet de kopo bepaald worden?

Democratisch. Het aantal mensen dat hem hoger wilt moet in evenwicht zijn met het aantal mensen dat de kopo wilt verlagen.
Zo komen we ook op het best mogelijke antwoord op de grootte van de kopo. Gedurende de tijd dat de populatie blijft dalen zal het aantal mensen dat vindt dat de populatie nu wel laag genoeg is, gestaag toenemen. Op het moment dat hun aantal zodanig is gegroeid dat het net zo groot is als het aantal mensen dat de daling wilt doen aanhouden, is de kopo bereikt.